Hilversum

Op het Sociaal Plein verleent de gemeente Hilversum haar zorg en bemiddelt in het werk en inkomen. Terwijl ik wethouder was, besloten we in het college alles samen te voegen in het gebouw naast het station. We zouden het “plein” toegankelijk maken, met een rustige uitstraling en gastvrouwen en gastheren bij de ingang. Op een gegeven moment mocht ik de knoop doorhakken wat betreft de naam. Ik koos voor Sociaal Plein, pas later realiserende dat de afkorting SP is. Daar kon ik om grinniken.

Minder lachwekkend is wat zich allemaal afspeelt op het Sociaal Plein. De Gooi en Eembode berichtte onlangs over mensen die gefrustreerd zijn door de behandeling die ze kregen. Die verhalen verbazen ze me niet. Als wethouder heb ik veel van dergelijke verhalen gehoord en me met een flink aantal bemoeid. Door mijn ervaringen ben ik ervan overtuigd dat het Sociaal Plein veel effectiever kan zijn dan het nu is. Het sleutelwoord is samenwerking, en dan vooral samenwerking met professionals in de buurten.

Laat ik vooropstellen dat het werk op het Sociaal Plein knap lastig is. Mensen komen ernaar toe met de meest lastige situaties denkbaar. Natuurlijk komen veel mensen met heldere vragen die duidelijke antwoorden hebben. Maar er komen ook tal van mensen met meerdere problemen en issues, met onmogelijke vragen, en naar het lijkt hopeloze situaties.

Het goed omgaan met die problemen en situaties vergt het uiterste van de medewerkers.

Geregeld was ik zwaar onder de indruk hoe zij actief en meevoelend naar oplossingen zochten. En ja, soms gingen dingen fout. Dan kreeg iemand geen antwoord, of werd onheus bejegend, of werd met een kluitje in het riet gestuurd. Dat dergelijke fouten worden gemaakt, was begrijpelijk. Alsnog.

In mijn tijd hebben mensen van het Sociaal Plein hard gewerkt om de procedures efficiënter te maken en een beter systeem op te zetten. Allemaal goed. Maar als SP-er wilde ik verder gaan. Zo heb ik me sterk gemaakt om het taalgebruik te veranderen. Bewoners zijn geen klanten, en een klantmanager zijn twee vloeken in één zucht: de medewerkers zijn geen managers en hebben geen klanten. Deze taal typeert het marktdenken, waar ik als SP-er tegen ben. Ook wilde ik af van het wantrouwen waarmee mensen tegemoet getreden worden. Waarom moet iemand die een formulier een dag te laat heeft ingeleverd, straf krijgen? Hoezo is iemand die defensief is van kwade trouw?

De SP wil dat de aanpak van het Sociaal Plein vooral stimulerend is. Mensen die aankloppen bij het Sociaal Plein geven aan wat voor hen belangrijk is, en wat zij zelf gaan doen om hun problemen op te lossen. Door mensen aan te spreken op de eigen verantwoordelijkheid laten wij hen in hun waarde. Vervolgens doet de gemeente wat nodig en wat mogelijk is om hun leven weer op de rails te krijgen.

Om dat goed te kunnen doen, zullen de professionals van het Sociaal Plein, intensief samen moet werken met professionals en vrijwilligers in de buurt. Daarvoor zijn de zorg- en buurtnetwerken bedoeld waar ik als wethouder mee ben begonnen. Sinds wij uit het college zijn, stokt die ontwikkeling, vrees ik. Een sterke betrokkenheid is nodig om een cultuur van samenwerken en stimuleren te realiseren. Laat de SP daar nu goed in zijn. . .