Hilversum

Drie maanden terug in de tijd

De afgelopen drie maanden mocht ik vanwege een ziekteverlof weer even raadslid zijn. Voor het eerst in tien jaar, nadat ik eerder van 2006 tot 2014 voor de SP in de gemeenteraad zat. Waarom eigenlijk? En wat viel me op?

De gemeente kan veel doen om het leven voor iedereen samen beter te maken, dat is de moeite waard.   

De wereld staat voor grote problemen. Oorlog vlakbij, democratie op veel plekken onder druk. Het leven wordt alsmaar duurder en er zijn te weinig betaalbare woningen. Het tekort aan arbeid in vergrijsd Nederland heeft nog geen goed antwoord. Ondertussen wordt de klimaatcrisis alsmaar nijpender. 

Dit soort grote dingen kunnen we alleen met zijn allen, collectief oplossen. Daarvoor moeten we dan wel sterk zijn met elkaar.

Juist lokaal kunnen we solidariteit organiseren die ons gezamenlijk sterker maakt. Door buurthuizen en buurtwerk te steunen. Door meer betaalbare woningen te bouwen. Of door te regelen dat je geen eigen bijdrage WMO betaalt als je daarvoor geen geld hebt. Voor dat soort ideeën is inbreng van de SP hard nodig.

Voor de goede zaak dus, maar ook voor de collega’s. Bianca Verweij en Paul Vonk help ik graag. Ik denk ook nog regelmatig aan onze te vroeg overleden collega Pierre die zich ook graag inzette. Raadswerk is daarbij ook leuk om te doen. Het is niet alleen lezen en vergaderen: je mag ook overal aanbellen om te vragen wat je dorpsgenoten van de nieuwe winkeltijdenverordening vinden.

Dus denk er eens over: er is altijd plek voor mensen met ideeën.

Wat viel me op deze keer?

Het denken begint nog vaak vanuit de gemeente zelf. Soms is dat suf, als de raad vergadert over hoe we actielijstjes bijhouden. Soms is het onhandig, als na flinke protesten het besluit toch is om door te zetten met betaald parkeren. Uiteindelijk zal toch iedereen het wel willen en het is goedkoper voor de gemeente, denkt men dan.

De raad is selectief met de eigen financiële regels. Voormalig SP-fractievoorzitter John van Otterloo zei vaak “Er is altijd geld, als de wil er is”. Ontbreekt die wil, dan is er vaak acuut geldgebrek. Geen eigen bijdrage WMO voor wie dat niet kan betalen? De financiële dekking voor 2 ton ontbreekt. Een plan voor een bedrijventerrein zonder kostenplaatje? De wil is er, dus het geld komt later wel.

En dan zijn er nog klappers als een misgelopen onderhandeling voor het nieuwe busstation. Een onvoorziene tegenvaller, de drie miljoen die het kost wordt gewoon gevonden. Wethouders die opstappen: de Hilversummer betaalt wachtgeld.  

Positiviteit is er als we van een inspreker horen dat Hilversum het leerlingenvervoer zo goed geregeld heeft. De gemeente koos voor een eigen vervoersbedrijf en betaalt ook extra. Of als de wethouder uitlegt dat er toch meer geld is voor aanpassingen aan een monumentaal schoolgebouw zoals de raad wilde.

Luistert en levert de gemeente op die manier, dan werkt dat voor alle Hilversummers. Dan is het mooi om raadslid te zijn en kunnen we in Hilversum de wereld aan.