Hilversum

De vluchtelingen brengen de problemen van ver weg dicht bij huis. Jarenlang hebben we op veilige afstand mogen lezen en zien wat een vreselijke oorlogen gaande zijn in Irak, Afganistan, Syrie, Eritrea en Somalie. Nu komen die oorlogen angstig dichtbij doordat mensen uit die oorlogen hun heil bij ons zoeken. Ze doen dat met hun vaardigheden, hun energie, hun wil om hier iets van hun leven te maken, maar ook met hun trauma's, hun verwachtingen, en met waarden die soms anders zijn dan de gangbare waarden hier.

Net zoals bij zovelen was mijn eerste impuls: kom maar, jullie zijn welkom. In de afgelopen weken ben ik voorzichtiger geworden. De komst van een groot aantal vreemdelingen vraagt veel, van de Hilversummers, van de medewerkers van de gemeente, en van budgetten. De eerste opvang zal nog wel lukken. Maar dan. Kunnen ze als ze een verblijfsvergunning hebben aan de slag? Zijn er woningen voor hen?

Dit college wil een sociaal beleid voeren en zet in op uitbreiding van het aantal sociale huurwoningen. Zullen onze inspanningen voldoende zijn? Tal van Hilversummers wachten immers nu al met smart op een woning. We kunnen van hen niet verwachten dat zij de prijs betalen voor onze gastvrijheid.

We willen in staat zijn om de vluchtelingen goed op te vangen, en zodra ze een verblijfsvergunning hebben, hen begeleiden naar een volwaardig burgerschap. Gelukkig heeft Hilversum groepen vrijwilligers die die begeleiding al verzorgen. Een aantal mensen heeft zich aangemeld om de nieuwe inwoners taalles te geven. Meer inspanningen zullen nodig zijn om te voorkomen dat deze mensen zich immigranten zullen blijven voelen.

Zelf ben ik ook een immigrant geweest. Dat was in Amerika waar ik ging studeren en vervolgens voor 17 jaar zou gaan werken. Al zou ik kunnen zeggen dat ik Nederland ontvluchtte, een vluchteling was ik niet. Dat neemt niet weg dat ik enorm geholpen werd door de gastvrijheid van Amerikanen, van de open wijze waarop veel Amerikanen de buitenlander tegemoet treden. Het gebaar hoeft niet groots te zijn. Oprechte belangstelling heeft al veel betekenis. Een uitnodiging om koffie te drinken of te komen eten doet wonderen.

Het lijkt me daarom goed dat we als we de vluchtelingen opgevangen hebben, ons bewust zijn van de uitdagingen die daarop volgen. Als wethouder sociale zaken, welzijn, buurten en arbeidsmarkt beraam ik me in ieder geval voor op de wijzigingen die nodig zullen zijn in ons sociaal beleid.