Hilversum

Dit jaar doopt de SP 1 mei, de dag van de arbeid, om tot Dag van de vitale Arbeid. Tijdens deze Coronacrisis wordt klip en klaar duidelijk wie de echte helden van onze samenleving zijn. Iedereen wordt zich er nu van bewust wat de vitale banen zijn en hoe belangrijk de zorgverleners, buschauffeurs, schoonmakers, vuilnisophalers, leraren, politieagenten, distributiemedewerkers, productiemedewerkers, supermarktwerkers en vele anderen zijn. Zij houden de samenleving overeind in deze moeilijke tijden.

Het is goed om stil te staan bij de bevochten grondrechten van de arbeid namelijk de achturige werkdag; arbeidsrechten en behoud van vrede. Want deze grondrechten moeten straks in de verwachte economische crisis na de coronacrisis niet ter discussie staan.  Sinds de uitbraak van de coronacrisis wordt voor iedereen duidelijk dat, wat eerder werd gezien als een ‘gewoon’ beroep, nu de ruggengraat is van onze samenleving. Het zijn deze mensen die zich, soms ’onzichtbaar’ moeten inzetten met het risico om zelf besmet te raken. Denk aan de medewerkers van de gemeentelijke afvaldiensten die nu overuren draaien. Zij werken zich nu drie slagen in de rondte want sinds de coronamaatregelen in gingen en iedereen binnen moest blijven is heel het Gooi aan het klussen zo lijkt het. Met als gevolg lange files bij de vuilstort en zelfs noodmaatregelen tot verruiming van de openingstijden om alle vuil stortende bezoekers veilig langs te kunnen laten komen en oproepen van gemeenten om niet langs te komen. Maar ook de zorgwerkers die ‘gewoon’ doorwerken. Ze kunnen niet anders en treurig genoeg  met zorgen over of zij zich voldoende kunnen beschermen tegen het coronavirus.

Het zijn vaak dezelfde mensen waarop het kabinet jarenlang heeft bezuinigd. Vaak gaven zij aan dat de werkdruk te hoog werd, het tekort aan collega’s te groot en de financiële middelen te weinig om hun werk goed te faciliteren. Vaak zijn het publieke taken waarvan het (liberale) adagium was. Marktwerking en privatiseren gaat alles beter maken. Maar niets bleek minder waar. Het invoeren van de marktwerking heeft desastreuze gevolgen gehad. De beschikbaarheid van zorg, onderwijs, veiligheids- en overheidsdiensten voor iedereen werd niet beter maar slechter, de inkomens en contracten niet zekerder maar onzekerder, flexcontracten maakten de positie van werknemers niet beter, de wachtlijsten werden niet korter maar langer, niet minder maar meer mensen moeten gebruik maken van de voedslebank en er kwam niet beter openbaar vervoer maar slechter en duurder.

Nu applaudisseren we maar laten we ervoor zorgen dat als straks de rekening van de crisis betaald zal  moeten worden, de rekening niet bij deze mensen komt te liggen. Zij verdienen respect en solidariteit. Banen met zekerheid en een fatsoenlijk inkomen voor hun werk. Meer waardering en betere arbeidsomstandigheden.