Hilversum

Nadine werd door haar werkgever uitgenodigd om zich op werken in Liverpool te oriënteren. Goed gemutst ging ze op pad. Maar wat ze in Liverpool zag deed haar besluiten om met haar twee kinderen in Nederland te blijven. Lees haar verhaal...

Er was mij door het bedrijf gevraagd of ik voor een jaar overgeplaatst wilde worden om een heel nieuwe werkwijze voor de managers en het treinpersoneel op te zetten. Mijn kinderen zouden dan mee kunnen en een jaar naar een internationale school in Liverpool gaan. De kinderen hadden er wel oren naar en het was iets wat ik serieus overwoog. Ik kwam al een aantal jaren voor mijn werk met regelmatig in Liverpool om daar, ook tijdens het werken op de trein, de teammanagers  te coachen in het begeleiden van hun medewerkers. Om alle aspecten van het werk te zien werkte ik mee in vroege en late diensten in het stadsgebied van Liverpool.  

Tijdens een van mijn bezoeken zou ik vooral avonddiensten met de managers meelopen. Ik was al veel vroege diensten mee geweest en het viel me op dat die in ochtenden treinen vol stonden met buggy’s, het personeel noemde in de ochtenduren het ook de pram-shift (pram is een Engelse afkorting voor kinderwagen) omdat je tijdens deze uren moet  slalommen  om tussen alle aanwezige buggy’s door te komen. De moeders met kind bleken een gemiddelde leeftijd van 16 jaar te hebben. Heel confronterend, zeker omdat ik thuis een 16- jarig kind heb en, ook al kan iedereen dat ‘overkomen’, dit niet in de verhouding is met de situatie in Nederland.

Een week late diensten                                                     Deze bezoekweek ging ik vooral late diensten doen. Ik begon rond 13 uur in de middag en zou tot 1 uur die nacht doorwerken.  Overdag had ik er geen enkel probleem mee om mijn aandacht op de managers te richten die ik begeleidde. Maar in de avonduren veranderde dat snel. Na achten waren er steeds meer kinderen, vanaf 10 tot 16 jaar, in hun schooluniform aanwezig in de trein. Na tienen waren het nog voornamelijk kinderen en zwervers die met de trein reisden. Meestal in groepjes, soms alleen. Ook op de perrons waren veel kinderen aanwezig. Een flink aantal van de kinderen hadden alcoholische dranken in papieren zakken bij zich.

Jongeren aan hun lot overgelaten                                      Het raakte mij dat er zoveel kinderen op deze tijden en met alcohol op een dergelijke plek rondzwierven. Ik vroeg aan mijn Engelse collega’s wat er aan de hand was. Ze vertelden mij dat veel van de ouders in de pub zitten of tot laat werken en dat er niemand thuis aanwezig is om ze op te vangen. Dat het probleem met deze jongeren groot is en steeds groter wordt.

Ik was bijna in tranen want Liverpool is een geweldige stad en de mensen zijn er zo vriendelijk maar dit vond ik hartverscheurend om te zien.

Ik stelde mijn eigen kinderen in een dergelijke situatie voor en zou nooit willen dat ze zo aan hun lot overgelaten werden of al op zo’n jonge leeftijd met alcohol in aanraking zouden komen. Ook in ons land is aandacht voor alcohol gebruik op (te) jonge leeftijd maar dit waren wel heel veel kinderen, hoe verzet je er je dan nog tegen als kind of als ouder? Veel van de kinderen hebben geen treinkaartjes maar het treinpersoneel ziet dat door de vingers, ze zijn blij dat ze zo nog wat controle hebben over kinderen die anders op straat rondlopen.

Ik vetrek niet                                                                             Ik werkte met veel plezier in Liverpool maar deze ervaring maakte dat ik de knoop doorhakte om in Nederland te blijven werken. Om twee pubers mee te nemen naar een land waar ik lange werkdagen moet maken en ze meer op zichzelf zijn aangewezen en geconfronteerd worden met leeftijdgenoten die rondzwerven in treinen en gewend zijn regelmatig alcohol te drinken leek mij niet verstandig.                                                                                                          De kinderen namen mij deze beslissing niet in dank af maar ik neem ze, om het goed te maken, wel een keer mee op vakantie naar Liverpool en laat ze alle mooie en interessante plekken zien, misschien neem ik ze ook wel in de avond mee de trein op zodat ze zelf kunnen zien wat mijn er toe aanzette deze beslissing zo te nemen.                                                                                                            Nadine Terwiel