Hilversum

Deze week stelde de PvdA mij vragen over wanneer de visie op duurzaam bouwen en CO2-reductie in de gebouwde omgeving klaar was. Ik antwoordde dat we de GRP-gebouw gaan invoeren: de Gemeentelijke PraktijkRichtlijn Duurzaam Bouwen voor alle nieuwe gebouwen en renovaties. In het eerste kwartaal 2010 ligt er een raadsvoorstel waarin we voorstellen dit in te voeren voor elk nieuw bouwplan. We gaan geen dwingende algemene richtlijnen hanteren, maar we maken per ontwerp van een gebouw of een woning een berekening van de duurzaamheidsmaatregelen die effectief en haalbaar zijn.

Lekker praktisch leek me dat.
De PvdA was teleurgesteld. "We begrijpen elkaar nog niet. Wij zouden graag een visie zien, waarbij corporaties, bedrijven en de gemeente om de tafel gaan en afspreken wanneer bijv. Hilversum klimaatneutraal is. "Ik zal er nog eens over nadenken", zei ik.

De volgende dag zette ik mijn beste beentje voor en ging naar een congres van de Provincie Noord-Holland over de CO2-neutrale stad. De grote vraag die mij bezig hield was: "Wie betaalt er voor al die extra investeringen in duurzaam bouwen?".
Zo zijn corporaties actief met het isoleren van huizen en het plaatsen van dubbel glas. Dit leidt wel vaak tot huurverhoging. Betaalt een huurder dan een kostendekkende prijs of meer? Haalt een huurder dit eruit in besparing op energielasten? Hier heb ik geen antwoord op gevonden op dit congres. Ik hoorde wel 2 andere voorbeelden over de verdeling van kosten, die me aan het denken zetten.

Een wethouder vertelde me over de aanleg van duurzame installaties in een nieuwe woonwijk. Men wilde de extra kosten niet in de koopprijs van de woning opnemen. Daarom heeft men er een energiebedrijf bij gevraagd. Deze doet de investering en vraagt een hoger aansluittarief aan de bewoner. Na 7 jaar is dit winstgevend. En de bewoner betaalt daarna zijn leven lang meer dan nodig.

Er werd ook verteld over een stoer plan van de Provincie Utrecht. Zij willen de Utrechtwet vaststellen: in 2040 moet elk huis en bedrijf energieneutraal zijn. Tja, zo kan het ook. Als provincie ben je dan klaar en het maakt jou niet uit waar de kosten vallen.

Met ideeën en vragen rijker liep ik naar de trein. Daar las ik op de voorpagina van de krant, dat het Rijk de investeringen in zon- en windenergie wil opvoeren met miljarden. Vanaf 2012 wordt dit betaald via het energietarief. Een gemiddeld huishouden gaat enkele honderden euro's per jaar extra betalen!

En dat op de dag dat de Tweede Kamer sprak over de kilometerheffing. Die zogenaamd CO2-reducerende maatregel leidt tot een nieuwe provinciale belasting van zo'n 80 tot 100 euro per jaar per huishouden. Ook voor huishoudens zonder auto (vaak de huishoudens met minder geld)! Minister Eurlings doet alsof dit nog onduidelijk is, maar hij heeft het al lang al afgesproken. Zie mijn stukje van een jaar geleden hierover. Ons SP-tweedekamerlid Emile Roemer zei het afgelopen donderdag helder in het debat: de mensen die in dure nieuwe auto's rijden gaan er op vooruit en als je een tweedehandsje rijdt ga je erop achteruit. "Deze wet is asociaal!"

Een bestuurder zei eens tegen me: "Niets is zo makkelijk als andermans geld uitgeven." Daar heeft hij groot gelijk in. Zeker als je het gelijkelijk verspreid over alle huishoudens. Het klinkt eerlijk, maar dat is het niet. Bij huishoudens met een laag inkomen komt dit veel harder aan. Zij kunnen al deze lastenverzwaringen helemaal niet betalen!

Duurzaamheid is van groot belang in deze tijd.
Maar laten we dan samen ook bedenken hoe we deze extra investeringen solidair gaan dragen in Hilversum. 

Karin Walters, Wethouder