Hilversum

Zaterdag 21 juni was er een bijeenkomst met de titel “Hilversum in gesprek”. Een conferentie die een begin van een antwoord moest zijn op de vraag hoe inwoners van Hilversum meer betrokken kunnen worden bij bouw- of andere projecten in hun omgeving. De voorbereiding van de bijeenkomst was in handen van een werkgroep bestaande uit mensen van de gemeente, woningcorporaties en bewonersverenigingen. Zij hadden met elkaar naar negen projecten uit het verleden gekeken en gesprekken gevoerd met allerlei mensen die daarbij betrokken waren geweest.

Het was druk. Maar als je om je heen keek, zag je wel heel veel bekende gezichten. Wethouders, ambtenaren, raadsleden en vertegenwoordigers van corporaties en bewonersverenigingen. Er waren wel een paar individuele inwoners, maar veel waren het er niet. Er werd veel gepraat en er kwamen veel open deuren voorbij. Er moest een duidelijk proces model komen, meer communicatie, afspraak is afspraak en respect voor elkaars positie leken de toverwoorden. Tja, allemaal waar, maar dat kennen we wel. En het met de mond belijden van deze uitgangspunten is niet zo moeilijk, maar in de praktijk gaat het altijd anders, en dat is nou net het probleem. 

Merkwaardig
Er waren een paar sprekers en wat presentaties die op zich best aardig waren, maar ik vond ze net even te theoretisch. Vervolgens waren er workshops,dat duurde een uurtje. Dat bleek veel te kort om tot een zinvolle discussie met elkaar te komen over wat nou belangrijk was bij het meer betrekken van inwoners. Verbaasd was ik ook over de manier waarop de terugkoppeling van de workshops was geregeld. Een meneer die geïntroduceerd werd als de voorzitter van de werkgroep deed de terugkoppeling van alle verschillende deel workshops. Merkwaardig, want bij mijn workshop had ik die beste man helemaal niet gezien. Ook hoe het nu verder gaat vond ik wat duister. Er komt een advies van de werkgroep naar alle betrokkenen, hoe het daarna verder gaat is nog niet uitgewerkt. Althans, ik heb het niet meegekregen. 

Gordijnen dicht
Om een lang verhaal kort te maken, ik was niet enthousiast over de middag. De beste samenvatting was van de dagvoorzitter. Die merkte aan het begin al op dat het wel een beetje gek was dat Hilversum in gesprek ging om tot betere samenwerking met inwoners te komen maar dat dat gebeurde in een achterafzaaltje met de gordijnen dicht. Dat had de werkgroep zich misschien iets eerder moeten realiseren. Want dat is inderdaad gek. 

Hoe dan wel ?
Ik wil de mensen die zich hebben ingezet voor deze dag zeker niet tekort doen. Ze hebben veel tijd en moeite gestopt in het organiseren van deze bijeenkomst en zijn daarbij niet over één nacht ijs gegaan. Zeker voor de bewonersvertegenwoordigers was en is het hard werken om zich in te zetten voor een betere buurt en een beter Hilversum. Ik denk wel dat ze zich iets te veel op sleeptouw hebben laten nemen door de professionals. Professionals die blijkbaar niet goed in staat zijn geweest om zich uit het gangbare model te ontworstelen en uit zijn gekomen op “gesprekken met steakholders” en een afsluitende conferentie. Dat werkt misschien bij ambtenaren en bestuurders, maar het boeit de doorsnee Hilversummer nauwelijks. En dat weten die professionals eigenlijk ook wel. Er waren er in ieder geval flink wat die vonden dat als we bewoners echt mee willen laten doen, we andere manieren moeten vinden dan een uitnodiging in de bus stoppen voor een inspraakavond. 

Buurten in de buurt
Dat vinden wij als SP ook. Mensen betrekken doe je door naar ze toe te gaan. Gewoon bij mensen aanbellen en met ze in gesprek gaan. Vragen of ze het bevalt in de buurt. Vragen naar wat ze missen en wat ze anders zouden willen. Je doet het door met een doos koekjes naar een ouderencentrum te gaan en tijdens de koffie te vragen wat zij van de gemeente verwachten. Door op woensdagmiddag op de fiets te stappen en aan de jongeren op een speelveld te vragen of ze het leuk zouden vinden als er twee doelen geplaatst zouden worden. Je doet het door mensen te wijzen op hun eigen belang en door ze de kans te geven om dat belang op tafel te leggen. Buurten in de buurt noemen we dat bij de SP, en dat werkt al jaren heel goed.
Gelukkig zijn een aantal van die onderwerpen op deze middag ook aan bod gekomen, maar de tijd voor dit soort discussies was veel te kort. Ik hoop dat de werkgroep nadenkt over andere manieren om burgerparticipatie vorm te geven. Organiseer kleine bijeenkomsten in buurten, op speelplaatsen, op plekken waar overlast is of waar ideeën over bouwprojecten zijn en laat wethouders, ambtenaren en corporaties daar met mensen in gesprek gaan over wat die nodig hebben en laat ze weten wat je wel en niet te bieden hebt, ook daar moet je duidelijk over zijn. Kortom, ga naar mensen toe. Ga buurten in de buurt!