Een nieuwe plek
Een nieuwe plek
Ze zaten op een rij, vooraan het zaaltje, toen ik binnenkwam. De vijf Hilversumse mannen die vanuit langdurige werkloosheid zijn binnengekomen bij de aannemer van Mourik Groot-Ammers. Deze aannemer doet veel grond-, weg- en waterbouwwerk in Hilversum. En zette zich ook al eerder in om langdurig werklozen aan het werk te helpen. De eerste was Mehmet. Likoglu, die vrolijk vooraan zat. Het was wethouder Erna Weijers van Hilversum die daar 12,5 jaar geleden een contract voor tekende. En nu roemde de aannemer hem als zijn beste rioleringsman.
Vandaag was het een belangrijke dag voor Baha Kudurma, die alles rustig aankeek. Hij is de eerste van de 3 mensen die na een werkstage nu een baan en een opleiding tot vakman in de grond-, weg- en waterbouw krijgt aangeboden. De aannemer, Baha en ik ondertekenden het contract. Overigens gaf Baha daarna wel de aannemer een hand, maar mij niet. Waarschijnlijk omdat ik een vreemde vrouw ben. Het viel even op, maar dat was alles. Hij lachte vriendelijk. Dat lijkt me ook goed.
De aannemer vertelde dat er gesprekken liepen met nog een paar kandidaten, die werkloos zijn. Eén man sprak nog niet goed Nederlands en één man was nu bijna klaar met zijn afkicktraject. “Zo’n man verdient toch ook een kans.” Hij dacht dat hij wel met ze verder ging.
In zijn verhaal vertelde de aannemer dat er in het bestek van een paar opdrachten in Hilversum stond, dat ze verplicht zijn om langdurig werklozen een kans te geven. Zo’n verplichting op zich werkt niet, durfde hij wel te stellen. Hij zag het in Rotterdam en Utrecht. Dan doen aannemers daar een klus voor een paar maanden en dan lopen er werklozen mee. Maar zodra de klus af is, vallen de werklozen tussen wal en schip.
In Hilversum had hij andere ervaringen. Hier zijn de ambtenaren van dienst Stad en van Sociale Zaken samen met de aannemer om de tafel gaan zitten, om een manier te vinden om langdurig werklozen echt een stap verder te helpen. De aannemer voert selectiegesprekken. En als de werkloze en de aannemer het samen zien zitten, dan volgt er een traject van werkstage, opleiding en een echte baan.
Ik sprak ook met de opleider van de Stichting Praktijkopleidingen in de grond-, weg- en waterbouw. In de winterwerkplaats in Utrecht leert hij nieuwe mensen over kolken en riolen. Welke maat PVC-buis je waarvoor moet hebben. Soms worden nieuwe mensen met een schep het veld ingestuurd en daar heeft natuurlijk niemand wat aan. Je moet investeren in opleidingen, zoals deze aannemer al jaren doet. >br />
Ik was onder de indruk van de inzet van iedereen. De ambtenaren van Dienst Stad, die vooral toezien op de uitvoering van het werk, hebben oog gehad voor de sociale kant en hebben actief meegedacht over een goede invulling van de besteksverplichting. De jobhunter van Sociale Zaken kende Baha goed en feliciteerde hem hartelijk. De aannemer was blij met deze nieuwe vakkrachten. De opleider vatte het goed samen: “Het gaat er niet alleen om om iemand een baan te geven, je moet zorgen dat iemand een nieuwe plek krijgt.”
Karin Walters, wethouder