Hilversum

ROOD, de jongerenorganisatie van de SP heeft op 2 april een bezoek aan Hilversum gebracht. Er waren zo'n 16 jongeren uit het hele land naar Hilversum gekomen, ook een aantal jongeren uit Hilversum zelf waren aanwezig. In de ochtend heeft Jan de Wit, 2e kamerlid van de SP, uitgelegd hoe de asielprocedure er in hoofdlijnen uitziet. In de levendige discussie na afloop van zijn verhaal is ook ingegaan op het standpunt van de SP in deze kwestie. Met name het feit dat er nu dus echt werk wordt gemaakt van de uitzetting van 26000 asielzoekers (waarvan velen 6,7 of 8 jaar in ons land zijn) leverde veel vragen en discussie op. Er waren ook een paar asielzoekers die ons over hun ervaringen vertelden. Ze hadden soms jaren in een asielzoekerscentrum gewoond. Twee van hen hadden inmiddels een verblijfsvergunning, twee andere niet. Zij waren feitelijk illegaal in ons land.

Na de lunch zijn we vervolgens vertrokken naar het AZC Crailo. Daar werden we ontvangen door een tweetal voorlichters van het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoeker) en een medewerker. Het COA is verantwoordelijk voor de huisvesting van de asielzoekers. Crailo is het grootste asielzoekerscentrum van Nederland. Tot een jaar of twee geleden woonden daar 1300 asielzoekers, op dit moment zijn dat er nog ruim 600. Het COA heeft veel uitgelegd over de rol die zij spelen bij de opvang van asielzoekers en hoe dat in de praktijk uitpakt. De regels zijn behoorlijk streng maar het COA probeert er binnen de regels het beste van te maken. Het COA had nog een klein kwisje voor ons samengesteld om te testen wat we nog eigenlijk over het asielbeleid wisten. 

Na het verhaal van het COA hebben we nog een rondleiding over het terrein gehad. Je wordt er niet vrolijk van, het ziet er allemaal wat treurig en troosteloos uit. Op vragen daarover aan de mensen van het COA lieten die weten dat de reden daarvoor simpel is. Er is maar een beperkte hoeveelheid geld beschikbaar. Dat geld stoppen ze liever in dingen als nieuwe matrassen of speelgoed voor kinderen dan in een likje verf voor een gebouw. Een verstandige keus, maar het maakt de aanblik van zo'n terrein wel erg triest. Het AZC Crailo is een oud kazerne terrein met veel open ruimte en barakken die zijn ingericht als woongebouw. Een asielzoeker heeft volgens de regel recht op een ruimte van vijf vierkante meter. In Crailo betekent dat in de praktijk dat er vier asielzoekers in één kamer van 20 vierkante meter wonen. Dat zijn meestal mensen uit verschillende landen en met verschillende achtergronden. Al met al een plek waar ik het geen paar weken vol zou houden. De asielzoekers wonen daar echter jaren achtereen. Ze krijgen een dak boven hun hoofd en een toelage van 39 EURO per week. Van dat geld moeten ze verder alles zelf betalen (eten, kleding, etc). Asielzoekers mogen wel wat bijverdienen, maar dat mag maximaal 3 maanden per jaar. Als ze werken en geld verdienen moeten ze overigens ook en deel van de huurkosten zelf gaan betalen. In de praktijk willen ze graag werken, vaak doen ze dat zwart. Ze krijgen dan vaak heel slecht betaald maar vinden dat niet echt erg. Ze zijn blij als ze iets te doen hebben. Tijdens de rondleiding hebben we nog met een aantal bewoners kunnen praten. Het beeld wat daarbij ontstond was dat ze blij waren dat ze in Nederland in ieder geval ergens werden opgevangen. Het grootste probleem vonden ze de soms jarenlange onzekerheid over de vraag of ze wel of niet mogen blijven. Nadat we in het kampwinkeltje de lekkerste baklava van het hele Gooi hebben gegeten zat de dag er weer op. 

Zoals je waarschijnlijk weet worden er de komende drie jaar 26000 asielzoekers Nederland uitgezet, dankzij de maatregelen van Minister Verdonk. Dat betekent in de praktijk dat bijvoorbeeld gezinnen met kinderen van een jaar of zes, zeven die in Nederland zijn geboren, hier naar school gaan en geen enkele binding hebben met het land waar hun ouders vandaan komen, zonder pardon het land worden uitgezet.